Ik ben zielsgelukkig, want ik heb het wilde leven gezien. Ik ben er tevens van overtuigd geraakt dat ik ooit eens naar Zuid-Afrika moet, omdat de kans daar vele malen groter is om een olifant te spotten. En een leeuw, want leeuwen zijn hier niet. Maar desalniettemin was dit reisje naar Senegal fantastisch!

Barry is een hele goede vriend van mij, omdat ik hem een paar keer ontmoet heb en we toevallig tot dezelfde familie behoren. Maar vooral omdat hij graag wil kunnen zeggen dat hij blanke vrienden heeft en ik dat graag in stand wil houden om goedkope tripjes te kunnen regelen. En met een beetje hulp van mijn liefste glimlach en beste praatjes is me dat gelukt. Voor een vriendenprijsje zijn we naar Senegal gereisd.

We hebben in Barra een blauwe jeep gehuurd die ik zelf best zou willen hebben. We zijn naar Senegal gereden en hebben daar een wildpark bezocht. Al snel kwamen we een kudde zebra's tegen die rustig stonden te grazen onder een boom. Ik besloot dat dat mijn nieuwe lievelingsdieren waren. Ze zijn echt heel mooi! Maar even later zagen we boven de bomen een paar giraffen uitsteken en dat werden direct mijn nieuwe lievelingsdieren. In de dierentuin zijn ze ook wel leuk, maar in het wild zijn ze zoveel leuker! Ik was diep onder de indruk. Later kwamen we er nog een paar tegen en die schrokken van onze auto. Ze galoppeerden weg en dat zag er zo gaaf uit! Ik moest even in mijn ogen wrijven, want het leek alsof het in slow motion ging. Ze hebben zulke lange benen dat het lijkt alsof ze heel langzaam bewegen, indrukwekkend! In de verte zag ik later iets zwarts. Het was enorm en ik vroeg aan Barry wat het was. We zijn er voorzichtig naartoe gereden en het bleek een neushoorn te zijn. Ja, ook een neushoorn is geweldig. Vies, dik, groot en fascinerend. Hij was zwart, maar toch was het een witte neushoorn. Waarschijnlijk was zijn hoorn ooit wit geweest. Als klap op de vuurpijl zagen we een paar antilopen, waaronder het grootste soort ter wereld. Het spijt me, maar ik ben de naam vergeten. Ik weet nog wel dat hij ongeveer net zo groot was als een paard. Ik dacht altijd dat antilopen zo groot als eenhertje waren, maar ik weet nu wel beter. Deze was echt enorm! De buffels waren ook leuk. Er zaten vogels uit hun neus te eten en ze zagen er heel lief uit. Maar we mochten niet te dichtbij komen, want ze schijnen toch heel agressief te zijn. Stiekem vond ik ze er ook helemaal niet lief uitzien, dat zeg ik alleen maar om het verhaal mooier te maken. Ze zagen er vooral heel vies en eng uit. Verder hebben we nog apen, mooie vogels en pumba's gezien. Die pumba's leken op pumba uit die film, maar dan zwart. Ik zeg expres niet dat het wilde zwijnen waren, want de wilde zwijnen die dan op je netvlies verschijnen zijn waarschijnlijk een stuk minder interessant dan deze. Ik had deze dag voor geen goud willen missen! Nadat we een eindje verderop struisvogels hadden bewonderd, zijn we teruggereden naar Gambia.

Op de terugweg kozen we weer voor de vissersbootjes, omdat dat nou eenmaal meer voordelen heeft dan die overladen veerpond. En ja, het begon zoals verwacht weer heel romantisch. Ik klom op de gespierde schouders van een hartelijke Gambiaan en hij bracht mij voor een paar cent veilig naar de boot. Ik zat veilig in de boot en genoot weer van alle heisa en paniek. De meeste passagiers willen graag zo snel en veilig mogelijk naar de boot, dus raken ze lichtelijk in paniek als er tientallen loopjongens op hun afstormen om hun een dienst aan te bieden. Ik geef toe dat wij ook niet geheel op ons gemak waren. Maar later hadden we daar ook alle reden voor, want het werd weer een bijzonder avontuurtje. Halverwege de overtocht viel het de kapitein op dat Janel geen zwemvest aanhad, dus ze kreeg er eentje aangereikt. Op het moment dat Janel hem aan wilde pakken, griste haar buurman het vest voor haar neus weg en gooide hem over boord. Vlak daarna ontstond er ruzie. Logisch, want de dader had geen enkel motief om dat vest in de zee te deponeren. Iedereen bemoeide zich met deze heftige conversatie, behalve de Nederlanders en de dader zelf. De boot moest gekeerd worden en dat vest moest en zou uit het water gehaald worden. De kapitein stuurde de boot vlak langs het vest en op hetzelfde moment ging iedereen het vest proberen te pakken. Wat een ellendelingen zijn het ook, want door dat fanatieke gedrag dreigde de boot bijna te kantelen. Er hing echt een gezellig sfeertje op de boot.. Na een tijdje kon de tocht voortgezet worden en niet veel later naderden we de haven van Banjul. De boot legde zijn ankers uit en hordes negers kwamen op de boot afstormen. Ze begonnen allemaal aan de linkerkant van de boot te hangen, waardoor de boot weer bijna kantelde. De boot lag nu bijna verticaal in het water, waardoor wij ons opeens een eind boven de grond begaven. Ik kon me op dat moment even nergens aan vasthouden, dus ik ben dat hele eind naar beneden geflikkerd. Hoppa, plat op mijn bek. Ik loop nu rond met een dikke vinger en een blauwe knie, puur en alleen omdat die achterlijke leeghoofden de boot omtrokken voor een paar cent. Ik ben blij dat ze geen Nederlands verstaan, want ze waren vast niet heel blij geweest met mijn woordkeus. Ik ga binnenkort weer naar Senegal, maar dan zwem ik dat eind wel.

Toen we naar huis liepen kwamen we een man tegen die een vrouw aan een touw had lopen. Haar voeten waren aan elkaar gebonden en haar hoofd was kaalgeschoren, het zag er nogal vreemd uit. We vroegen of alles in orde was en de man antwoordde dat zijn vrouw alleen een beetje ziek was. We vroegen of we konden helpen en de man antwoordde dat dat niet nodig was, omdat het slechts mentale problemen waren. Okee.

Wat een geweldige dag, ik hou van Afrika!

Groetjes,

Isatou