Dit weekend was geweldig, gewoon geweldig. Niet meer en niet minder, dus ik heb geen enkel idee wat ik erover vertellen moet. Maar voor de liefhebbers zal ik toch een verhaaltje schrijven over het paradijs waar ik afgelopen weekend ben geweest. In het album zijn de kiekjes al te bewonderen. Aanschouw, maar niet kwijlen!

We hebben met z'n vieren een huisje gehuurd in Kartong, het meest zuidelijkste plaatsje aan de kust van Gambia. Ik heb geen enkel idee hoeveel kilometer dat dorpje van Busumbala vandaan ligt en er bestaan hier ook geen bordjes die mij dat zouden kunnen vertellen. Ik gok dat het zo'n dertig kilometer is. Ik heb er samen met Cees-Jan een fietstochtje van gemaakt. De anderen verkozen een taxiritje boven lichamelijke inspanning, wat ik achteraf wel begrijp. Eigenlijk was het prima te doen, we arriveerden al na twee uur. Maar het is hier eigenlijk te warm om te fietsen. De laatste keer dat ik door de felle zon fietste, belandde ik kotsend boven een toilet. Aangezien ik dat niet voor herhaling vatbaar vond, vertrokken we dit keer net na zonsopgang.

De reis verliep soepel, al twijfel ik wel aan de mogelijkheid om ooit nog kinderen te kunnen baren. Maar dat even ter zijde. We arriveerden in een paradijs. Er stonden schattige hutjes aan een wit strand en we waren gezegend met een douche. Nadat ik het grootste bed had bemachtigd, ben ik gaan slapen op het strand. Na een half uur verschrompelde ik al in de zon, dus ik heb mijn schoonheidsdutje moeten vervolgen onder een rieten parasolletje. Zo af en toe dook ik even de oceaan in om als een klein kind te kunnen spetteren in de hoge golven. Ik schaam me er niet voor.

Tijdens de zonsondergang hebben we ons avondeten laten serveren op het strand en later op de avond belandden we met een biertje in onze hand rond een kampvuurtje. Ja jongens, mijn grote broer vertelde me dat hij zijn bierbuik intact probeert te houden, dus ik kan natuurlijk niet achterblijven! Ik kan persoonlijk wel gecharmeerd raken van een kampvuurtje, een ruisende zee, een heldere hemel met sterren en een biertje. Dus je snapt dat ik me deze avond prima vermaakt heb.

De volgende dag ben ik gaan ochtendgymnastieken in de zee, maar helaas waren de golven mij de baas. Na een kwartier brak ik bijna mijn rug, dus toen heb ik de moed opgegeven. 's Middags zijn we door de branding richting Senegal gelopen. We mochten de grens helaas niet over, omdat we onze paspoorten niet bij ons hadden. Maar zoveel nieuwe indrukken zouden onze tere zielen toch niet aankunnen, dus het is achteraf maar goed dat we de grens niet mochten passeren. Op de terugweg heb ik een rieten hoed gekocht, ik weet niet meer waarom. Ik ben er wel blij mee, hij is gaaf.

Dit is absoluut het goede leven, gegroet.